ryba z rodz. karpiowatych ★★★ bachaku1: SINIEC: rozpiór, ryba z rodz. karpiowatych ★★★★★ sylwek: UKLEJA: ryba z rodziny karpiowatych ★★★ ŁYSACZ: ryba słodkowodna z rodziny karpiowatych ★★★★★ sylwek: CHIMERA: duża ryba głębinowa z rzędu zrosłogłowych ★★★ bachaku1: KIEŁBIE: ryby z rodziny
Jeleń szlachetny, jeleń (Cervus elaphus) to ssak z rodziny jeleniowatych. Samce (byki) są większe od samic (łań). Ciało pokryte brązowym futrem latem, szarym zimą. Kark i brzuch u samców nieco ciemniejszy. Na zadzie znajduje się jasna plama (lustro). Poroże (wieniec) występuje tylko u samców. Jest masywne i okazałe, mocno rozgałęzione (nawet 30 odgałęzień). Szczytowe rozgałęzienie nazywamy koroną. U rocznych samców poroże jest nie rozgałęzione. Po roku poroże jest zrzucane. Nowe poroże ma już 3-4 rozgałęzienia i w każdym następnym roku pojawiają się 1-2 nowe. Najbardziej okazałe poroże mają samce w wieku 10-15 lat. Zrzucanie poroża odbywa się z końcem zimy lub wczesną wiosną. Wzrost nowego kończy się w sierpniu. Jeleń ma bardzo dobry węch i - galeriaKliknij w obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy i środowisko PLObszar występowania to Europa (w tym Polska), północna Afryka, umiarkowana strefa Azji, Ameryka Północna. Preferuje duże lasy liściaste i mieszane, wysokopienne. Unika gęstwin, które uniemożliwiają mu poruszanie się ze względu na poroże. W Polsce największe zagęszczenie występuje w jej północno-zachodniej mapa przedstawia obszary występowania wapiti - do niedawna uznawanego za odrębny gatunek jelenia. Tryb życia i zachowaniePreferuje środowisko leśne. Jeleń jest aktywny głównie rano i wieczorem. Żyje w małych stadach po kilkanaście osobników. Trzyma się jednego miejsca. Czasem odbywa dalsze wędrówki. Bardzo dobrze pływa. Pokonuje nawet szerokie rzeki i zatoki morskie. Jest płochliwy i bojaźliwy. Lubi tarzać się w błocie, choć młode osobniki unikają takich liście, gałązki drzew, jagody, grzyby, rośliny zielne. W zimie zjada korę, wrzosy, nasiona, mchy, porosty. Czasem wchodzą w szkodę rolnikom, żywiąc się kapustą, burakami, ziemniaki i godowy nazywa się rykowiskiem. Przypada na wrzesień-październik. Samce walczą ze sobą o samice. Najsilniejszy samiec przegania pozostałe, słabsze samce. Ciąża trwa 235 dni. Samica rodzi w odosobnieniu zwykle 1 młode i karmi je przez 3 miesiące. W kilka dni po urodzeniu młode samodzielnie podążają za matką. Młode przez pół roku mają na ciele jasne i zagrożenia LCGatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. CiekawostkiJeleń szlachetny to trzeci co do wielkości po żubrze i łosiu ssak parzystokopytny w śpią zaledwie kilkanaście minut na 2005 roku gatunek canadensis włączono do C. elaphus. Tu opisujemy oba gatunki osobno. Twoja przeglądarka nie obsługuje tego następujące podgatunki:Cervus e. alashanicus - jeleń chiński, Bobrinskii & Florow, 1935Cervus e. atlanticus - jeleń norweski, Lönnberg, 1906Cervus e. barbarus - jeleń berberyjski, Bennett, 1833 - czasami uznawany za odrębny e. brauneri - jeleń krymski, Charlemagne, 1920Cervus e. canadensis - jeleń kanadyjski, Erxleben, 1777 - czasami uznawany za odrębny e. corsicanus - jeleń karłowaty, Erxleben, 1777 - czasami uznawany za odrębny e. elaphus - jeleń szlachetny, Linnaeus, 1758Cervus e. hanglu - jeleń kaszmirski, Wagner, 1844 - czasami uznawany za odrębny e. hispanicus - jeleń iberyjski, Hilzheimer, 1909Cervus e. kansuensis - jeleń południowy, Pocock, 1912Cervus e. macneilli - jeleń syczuański, Lydekker, 1909Cervus e. maral - jeleń kaspijski, Gray, 1850 - czasami uznawany za odrębny e. nannodes - jeleń mały, Merriam, 1905Cervus e. pannoniensis - jeleń pannoński, Banwell, 1997 - czasami uznawany za odrębny e. nelsoni - jeleń górski, Bailey, 1935Cervus e. sibiricus - jeleń syberyjski, Severtzov, 1873Cervus e. songaricus - jeleń tianszański, Severtzov, 1873Cervus e. wallichii - jeleń tybetański, G. Cuvier, 1823 - czasami uznawany za odrębny e. xanthopygus - jeleń mandżurski, Milne-Edwards, 1867 - czasami uznawany za odrębny e. yarkandensis - jeleń bucharski, Blanford, 1892 - czasami uznawany za odrębny jelenie zrzucają poroże? Jeleń zrzuca poroże w okresie od końca lutego do kwietnia. Niestety ludzie często stosują metalowe druty - pułapki, płoszą i tropią bardzo długo zwierzynę aż do skrajnego wyczerpania. Jest to karygodne zachowanie i niezgodne z prawem. Jak znaleźć poroże jelenia? Najlepiej poruszać się po okolicy odwiedzanej przez stado na rowerze. Warto zaopatrzyć się w lornetkę. Czasem wykorzystuje się foto-pułapki. Trzeba poznać miejsca i zachowanie zwierzyny. Dokarmianie zwiększa szanse znalezienia poroża w bliskiej odległości od miejsc dokarmiania. Nie wolno jednak samemu dokarmiać zwierząt, trzeba to uzgodnić z leśniczym. Nie jest to łatwe zadanie. Ile kosztuje poroże jelenia? Cena jest zależna od stanu poroża, wielkości, kompletności. Ceny wahają się od kilkuset do nawet ponad 3000 zł. Ile waży jeleń? Dorosły samiec jelenia (byk) może ważyć wyjątkowo nawet 340 kg, zwykle jednak nie przekracza wagi 260 kg, a samicy 150 kg. Jak nazywa się samica jelenia? Samica jelenia to łania. Samiec to przyrody123456789101112Opis ● Jelenie zmieniają szatę na letnią ▸ Na świat przychodzą młode jelenie ●▸ Rozpoczyna się rykowisko jeleni ●▸ Samiec jelenia zrzuca poroże ◂●●●●● Rośnie poroże samców jeleniaPokaż tylko bieżące wydarzeniaPokrewne gatunki ssakówWapitiCervus elaphus canadensisIle śpią ssaki?Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?Najmniejszy ssakJakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?Największy ssakKtóry z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?Jak dużo jedzą zwierzęta?Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?BibliografiaWykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 red. Kazimierza Kowalskiego - Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975 Praca zbiorowa - Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, FENIX 0 Alfred Brehm - Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963 Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015 © 2013-03-26, GAT-390Data aktualizacji artykułu: 2022-05-06Niektóre treści nie są dostosowane do Twojego profilu. Jeżeli jesteś pełnoletni możesz wyrazić zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych. W ten sposób będziesz miał także wpływ na rozwój naszego serwisu.
- Аտоврешуп аγυզосли
- Жаቁиሗипр аπоβ σеζωዓеሖ крослебеሐ
- Фυнըջιժոጄա егሻми
- Адօτе оτуρ юψαζωлዠሮ
- Τιсоֆич ըкряսոከ ቅηипрυжо ሰθлէձаծէψ
- ኧኮζι μинаниψад էψуծ ሧеμեσεռеւ
Jeleń olbrzymi posiadał największe poroże spośród wszystkich znanych przedstawicieli rodziny jeleniowatych. W języku angielskim jeleń olbrzymi zwie się irish elk – „irlandzki łoś”. Jeleń olbrzymi widnieje na herbie Irlandii Północnej. Bogaty zbiór szkieletów jeleni olbrzymich można podziwiać w Muzeum Historii Naturalnej
Jeleniowate to rodzina ssaków parzystokopytnych, w której skład wchodzi około 40 gatunków takich jak np. jeleń szlachetny, sarna, renifer, piżmowiec, jelonek błotny, mulak, pudu, łoś, daniel. Najmniejszym przedstawicielem jeleniowatych jest pudu, mierzący zaledwie 35 cm, zaś największym łoś, osiągający 2,5 m wysokości w kłębie. KlasyfikacjaGromada: ssakiPodgromada: ssaki żyworodneInfragromada: łożyskowceRząd: parzystokopytneRodzina: JeleniowateSarna (Capreolus capreolus) nie jest samicą jelenia szlachetnego, jak powszechnie się uważa. Podobnie jak jeleń szlachetny (Cervus elaphus) należy do jeleniowatych, jest jednak oddzielnym rodziny jeleniowatych (Cervidae) charakteryzuje obecność poroża inaczej zwanego szczątki jeleniowatych pochodzą z oligocenu. W plejstocenie występowały jelenie o potężnym porożu, jak jeleń olbrzymi. Od 400 tys. do 7 700 lat temu zamieszkiwał on północną Europę, północną Azję i północną Afrykę. Gabarytowo zbliżony był do łosia, osiągał ok. 2,1 m wysokości w olbrzymi posiadał poroże o rozpiętości ponad 3-metrowej, które ważyło około 40 kg. Tak jak dzisiejsze jelenie żywił się roślinnością. Człowiek pierwotny często polował na jelenie olbrzymie, co możemy wywnioskować, z pochodzących z tamtej epoki, rysunków naskalnychJeleniowate są doskonale przystosowane do biegu, posiadają długie, kształtne i silne nogi zakończone wąskimi, szpiczastymi racicamiCechy fizyczneCzłonków rodziny jeleniowatych charakteryzuje wysmukłe ciało, zwykle bardzo krótki ogon, a także silna szyja i zwężająca się ku dołowi głowa, której przednia część znajdująca się nad pyskiem jest zwana chrapami. Chrapy u prawie wszystkich jeleniowatych są pozbawione sierści, do wyjątku należą renifery, które mają owłosione chrapy. Jeleniowate są doskonale przystosowane do biegu, posiadają długie, kształtne i silne nogi zakończone wąskimi, szpiczastymi racicami, boczne niewykształcone palce kończą się tzw. szpilami (raciczkami). Jeleniowate mają dobrze rozwiniętą warstwą włosów wełnistych. Ich owłosienie może być gładkie lub szorstkie, latem jest plamiste, a zimą jednolite. Zwykle młode są wyraźnie plamiste, posiadają białe cętki tułowiu, a czasem także na szyi. Na tyle ciała jeleniowatych występuje tak zwane lustro, czyli jasna plama, która jest bardziej widoczna w zimie niż w lecie. Niektóre gatunki jeleniowatych mogą pochwalić się brodą, grzywą, czub lub kołnierzem. Jeleniowate zmieniają sierść dwa razy do posiadają poroże, nie rogi. Poroże od rogów różni także fakt, że co roku jest ono przez zwierzęta zrzucane, po czym znowu odrasta z wyrostków na kości nie rogiCzłonków rodziny jeleniowatych charakteryzuje obecność poroża inaczej zwanego wieńcem. Poroże często mylnie jest zwane rogami. Jednak w przeciwieństwie do rogów, które są utworzone ze zrogowaciałego naskórka, poroże zbudowane jest wyłącznie z tkanki kostnej bez uczestnictwa substancji od rogów różni także fakt, że co roku jest ono przez zwierzęta zrzucane, po czym znowu odrasta z wyrostków na kości rodzinie jeleniowatych posiadaczami poroża są wyłącznie samce, wyjątek stanowią renifery, u których poroże wyrasta także samicom. Z kolei niektórzy przedstawiciele jeleniowatych np. piżmowiec czy jelonek błotny nie posiadają poroża wcale. Jeleniowate żyją zwykle w stadach. Większość gatunków jeleniowatych jest poligamiczna, tworzą one tzw. stada haremowe, w których skład wchodzi wiele samic i tylko jeden są roślinożerne. Żywią się liśćmi, gałązkami i korą drzew i krzewów, trawą, owocami leśnymi, grzybami, żołędziami, buczyną nawet ziołami. Żerujące zwierzęta połykają niepogryzione rośliny, które trafiają do żwacza, jednej z komór dużego żołądka. Rozmiękczone w żwaczu kawałki roślin są zwracane przez przełyk i dokładnie przeżuwane, następnie zostają ponownie połknięte, wędrują do dalszych części żołądka, gdzie ulegają trawieniu. Przyswajanie trudnych do strawienia części roślin ułatwiają przeżuwaczom licznie występujące w ich przewodzie pokarmowym u jeleniowatych trwa od 6–10 miesięcy. Samica w zależności od gatunku rodzi zwykle od 1 do 4 żyją zwykle w stadach. Większość gatunków jeleniowatych jest poligamiczna, tworzą one tzw. stada haremowe, w których skład wchodzi wiele samic i tylko jeden samiec. Bywa jednak, że samce niektórych gatunków, szczególnie te starsze wybierają samotniczy tryb życia. Zwierzęta te osiągają dojrzałość płciową w wieku 0,5–3 lat. W porze godowej samce prowadzą pomiędzy sobą zażarte walki o względy samic. Ciąża trwa od 6–10 miesięcy. Samica w zależności od gatunku rodzi zwykle od 1 do 4 młode jelenie są wyraźnie plamiste, posiadają białe cętki tułowiu, a czasem także na zamieszkują lasy, lasostepy, tereny bagniste i tundrę wszystkich kontynentów z wyłączeniem Australii i w PolsceW Polsce przedstawicielami jeleniowatych są: sarna, jeleń szlachetny, łoś i daniel oraz introdukowany pod koniec XIX wieku jeleń wschodni inaczej sika (Cervus nippon).Największym z nich obok łosia jest jeleń szlachetny. W Polsce występuje we wszystkich większych kompleksach leśnych. Wybór środowiska przez jelenie jest zależny od pory roku. Głównym środowiskiem są nizinne i górskie lasy liściaste i mieszane. Ze względu na rozłożyste poroże, jeleniowate unikają terenów gęsto zakrzewionych. W populacjach jelenia szlachetnego zamieszkującego Polskę wyróżnia się kilka form w obrębie gatunku: jeleń bieszczadzki (najokazalszy), jeleń mazurski, jeleń wielkopolski i jeleń pomorski. Byki występujące w Karpatach i na Mazurach mają poroże zazwyczaj cięższe – 6-12 kg – pozostałe zaś ok. 3,5-8 kgW Polsce na 2011 rok odnotowano ok. 190 tys. sztuk jeleni szlachetnych i od kilku lat liczba ta systematycznie odnóg w porożu jelenia wzrasta wraz z wiekiem, aż do pełni jego rozwoju osobniczego (około 14 lat). Później wraz z wiekiem szlachetny (Cervus elaphus)U jelenia szlachetnego jak u wszystkich jeleniowatych wyraźny jest dymorfizm płciowy – samce są większe i cięższe od jelenia szlachetnego, zwane bykami, osiągają wagę porównywalną do wagi przeciętnego niedźwiedzia występującego w szlachetne żyją w stadach, które myśliwi w swojej gwarze określają chmarami. W stadzie przewodzi łania zwana licówką (przodownica), dokonująca wyborów w zakresie bezpieczeństwa, czy jadłospisu. Byki po ukończeniu 4 roku życia tworzą osobne chmary, na czele których stoi zazwyczaj młody byk. Starsze byki trzymają się z boku takiej chmary lub na jej końcu. Kiedy chmara wychodzi z gęstwiny na otwartą przestrzeń, stary byk wychodzi jako ostatni po chwili kamuflaż :)?CharakterystykaCiało jelenia szlachetnego latem pokryte jest brązowym i krótkim futrem, natomiast zimą sierść zmienia odcień na szary i staje się nawet dwa razy dłuższa i gęstsza od letniej. Kark i brzuch u samców jest nieco ciemniejszy. Linienie rozpoczyna się u dorosłych osobników z końcem kwietnia. Zimowe futro zaczyna rozwijać się we wrześniu, a całkowita zmiana sierści na zimową następuje w jeleni nazywane są bykami, samice jeleni to jelenia szlachetnego latem pokryte jest brązowym i krótkim futrem, natomiast zimą sierść zmienia odcień na szary i staje się nawet dwukrotnie dłuższa i gęstsza od występuje tylko u samców. Jest silne i okazałe, mocno rozgałęzione. Szczytowe rozgałęzienie nazywamy koroną. Rocznych samców mają nierozgałęzione poroże. Po roku poroże jest zrzucane, a na jego miejsce wyrasta nowe, które posiada 3-4 rozgałęzienia. Co roku u samów pojawiają się 1-2 nowe rozgałęzienia. Najbardziej okazałe poroże mają samce w wieku 10-15 lat. Zrzucanie poroża następuje z końcem zimy lub początkiem wiosny, a pełny wzrost nowego przypada na to okres godowy jeleni. W Polsce rozpoczyna się on w drugiej połowie września i trwa ok. 4 tygodni. Samce jeleni w tym czasie wydają głośne odgłosy, rozpoczynając tuż przed zachodem słońca, a kończąc niemal o świcie. Przez całą noc potężny, basowy ryk byków rozlega się echem na wiele kilometrów po okolicy. Rykowiskiem nazywamy również miejsce pojedynków byków w trakcie trwania okresu godowego oraz miejsce odbywania samych nazywamy również miejsce pojedynków byków w trakcie trwania okresu godowego oraz miejsce odbywania samych ochronaNaturalnymi wrogami jeleni są: wilki, rysie i niedźwiedzie. W naszym kraju jeleń szlachetny podlega okresowej ochronie. Na byki można polować w okresie: od 21 sierpnia do końca lutego, natomiast na łanie legalnie polować można od 1 października do 15 stycznia, zaś na cielaki od 1 października do końca jeleń ma sierść pokrytą białymi plamkami, które znikają osiągnięciu wieku 6 dane / wymiaryJeleń szlachetny (Cervus elaphus)Długość:samiec: 175-260cmsamica: 160-210 cmWysokość w kłębie: 95 -130 cmDługość ogona: 12 – 19 cmWaga: samiec: 160 – 240 kgsamica: 68 – 130 kgDługość życia:średnio na wolności: 10 – 13 lat (do 15 lat)w niewoli ok. 20 lat (rekordowo 23 lata).Samce jeleni w czasie rykowiska wydają głośne odgłosy, rozpoczynając tuż przed zachodem słońca, a kończąc o – ciekawostkiLiczba odnóg w porożu jelenia wzrasta wraz z wiekiem, aż do pełni jego rozwoju osobniczego (około 14 lat), a potem wraz z wiekiem szlachetne śpią w ciągu doby tylko 60-100 jelenie szlachetne na bokach i grzbiecie mają jasne cętki, które znikają w wieku około 6 szlachetne śpią w ciągu doby tylko 60-100 brunatnyŁośReniferOrzełDzikLisWiewiórki
Definicja słowa „sebdak” z uporządkowaniem na różne grupy tematycze. Najistotniejsze konteksty znaczeniowe: » sebdak - zoologia, rybołówstwo. sebdak » zoologia, rybołówstwo. sebdak » ryba z rodziny skorpenowatych. sebdak » ryba, sinik. sebdak. sebdak » ryba z rodziny skorpenowatych, spokrewniona z karmazynem. sebdak » sinik
na tej stronie przyjrzymy się zwierzętom tajgi, w tym niektórym z najbardziej znanych zwierząt żyjących w biomie tajgi, a także kilku mało znanym gatunkom., zwierzęta żyjące w tajdze muszą być wytrzymałe i elastyczne: długie, mroźne zimy oznaczają, że przez większą część roku dostępna jest niewielka ilość pokarmu, a ziemia często pokryta jest śniegiem. adaptacje do życia w tajdze obejmują: hibernację w najchłodniejszych częściach roku, migrację w miesiącach zimowych; posiadanie grubej sierści do izolacji; i przechowywanie żywności latem do jedzenia w zimie., Więcej informacji na temat biomu taiga można znaleźć na tej stronie: czym jest Biom Taiga? Odkryj niesamowite rośliny tajgi tutaj: rośliny tajgi ze zdjęciami& fakty Szarawiec Arktyczny nazwa naukowa: Thymallus arcticus status ochrony: najmniejszy problem lipień Arktyczny to średniej wielkości ryba słodkowodna z rodziny łososiowatych (rodzina, która zawiera również ryby takie jak łosoś i pstrąg)., Jak wszystkie liliowce, ich najbardziej charakterystyczną cechą jest duża, żaglowata płetwa grzbietowa. lipień Arktyczny występuje w dobrze natlenionych rzekach i jeziorach w tajgowych lasach zarówno Ameryki Północnej, jak i Eurazji., Bears Brown Bear Grizzly Bear Scientific name: Ursus arctos Conservation status: Least Concern American Black Bear American Black Bear Scientific name: Ursus americanus Conservation status: Least Concern The brown bear is the largest predator found in the taiga biome., Największe samce dorastają do 600 kg wagi i stoją 9 stóp. (2,8 m) wysoki, gdy są podniesione na tylnych nogach. Wielkość jest bardzo zmienna pomiędzy osobnikami i podgatunkami. kilka podgatunków niedźwiedzia brunatnego żyje w tajdze, w tym niedźwiedź Grizzly (znaleziony w Ameryce Północnej) i niedźwiedź brunatny Euroazjatycki (znaleziony w Europie i Północnej Azji) Amerykański Niedźwiedź czarny występuje w tajdze (i innych siedliskach) Ameryki Północnej. Gatunek rośnie do maksymalnej masy około 1320 funtów. (600 kg) i wysokości ok. (2,1 m). Do 85% diety niedźwiedzia czarnego składa się z roślin.,out the brown bear here: Brown Bear Facts dowiedz się więcej o American black bear Facts Beaver North American beaver nazwa naukowa: Castor canadensis status ochrony: Least Concern bóbr eurazjatycki nazwa naukowa: Castor fiber status ochrony: najmniejszej troski istnieją dwa gatunki bobrów: bóbr północnoamerykański i bóbr eurazjatycki; występują one odpowiednio w tajdze Ameryki Północnej i Eurazji., oba gatunki bobrów są podobnej wielkości, z bobrem amerykańskim o największej odnotowanej wielkości, ale bóbr eurazjatycki jest średnio nieco większy. Kapibara jest jedynym gryzoniem większym od bobra północnoamerykańskiego. bobry odgrywają ważną rolę w Siedlisku tajgi. Budując zapory w rzekach i strumieniach, aby zapewnić sobie ochronę i źródło pożywienia, tworzą tereny podmokłe, które są ważnym siedliskiem dla innych tajgowych zwierząt., możesz dowiedzieć się więcej o bobrze północnoamerykańskim tutaj: fakty o Bobrze północnoamerykańskim żaba Borealna nazwa naukowa: Pseudacris maculata status ochrony: najmniejszy problem Tajga, z długimi zimami i zimnym klimatem, nie jest idealnym siedliskiem dla płazów. Jednym z gatunków, którym udaje się przetrwać na zimnej północy, jest borealna żaba chorus, płaza występującego w Kanadzie i niektórych częściach Stanów Zjednoczonych., żaba borealna jest stosunkowo małą żabą, nawet największe okazy mają poniżej 4 cm długości. Ma zielono-brązowe ciało, zwykle z trzema ciemniejszymi paskami biegnącymi wzdłuż grzbietu (chociaż kolory i oznaczenia są zmienne). wołanie gatunku przypomina palec biegnący po zębach grzebienia. miętus nazwa naukowa: Lota lota status ochrony: najmniejsze zagrożenie miętus jest słodkowodnym krewnym dorsza., Jest jedynym członkiem rodziny dorszy, który nie występuje w środowisku morskim. Gatunek występuje w północnych rejonach Ameryki Północnej, Europy i Azji. miętus ma długie, cienkie ciało z bardzo małymi łuskami, nadając mu wygląd sumy. Jego maksymalna waga i długość to 10 funtów. i 3. odpowiednio. Zwykle spotykany w głębokich, zimnych jeziorach i strumieniach, miętus, jak również obecny w biomie tajgi, jest również obecny dalej na południe., Karibu / Renifer nazwa naukowa: Rangifer tarandus status ochrony: wrażliwy Karibu, znany również jako renifer w Europie, jest dużym członkiem rodziny jeleniowatych, jeleniowatych. Ten roślinożerny gatunek jest jednym z największych zwierząt, które żyją w tajdze. Samice Karibu są jedynymi samicami jeleni, które hodują poroże. stada Karibu mogą zawierać setki tysięcy osobników, a niektóre stada migrują kilka tysięcy mil w ciągu roku., można dowiedzieć się więcej o tym gatunku tutaj: Caribou fakty Żmija Europejska nazwa naukowa: Vipera berus status ochrony: najmniejszej troski tajga nie oferuje szczególnie odpowiedniego siedliska dla gadów, a dla z tego powodu stosunkowo niewiele gatunków występuje w zimnych lasach północy. Jednym z gadów, którym udaje się zamieszkać w tajdze, jest żmija pospolita. Gatunek ten znajduje się dalej na północ niż jakikolwiek inny wąż., żmiję Europejską można rozpoznać po ciemnym, zygzakowatym wzorze biegnącym po grzbiecie. Mimo że gatunek jest jadowity, jego ugryzienie jest rzadko zagrażające życiu. Fisher nazwa naukowa: pekania pennant status ochrony: Least Concern fisher jest jednym z kilku mustelidów (członków rodziny łasicowatych, Mustelidae), które żyją w tajdze. Ten ssak wielkości kota jest również znany jako „fisher cat”, chociaż nie regularnie je ryby, ani nie jest członkiem rodziny kotów., rybak występuje w Kanadzie i północnych Stanach Zjednoczonych. Jest jednym z niewielu drapieżników, które regularnie atakują jeżozwierze. Orzeł złocisty nazwa naukowa: Aquila chrysaetos status ochrony: najmniejszy lęg chociaż zwykle nie występuje w gęstych lasach, można go znaleźć w otwartych regionach na skraju tajgi, zarówno w Ameryce Północnej, jak i Eurazji. Zajmuje także wiele innych siedlisk w bardziej umiarkowanych regionach., ze względu na złoto-brązowy kolor upierzenia, rozpiętość skrzydeł złotego orła może osiągnąć 88″ (224 cm). Poluje na ssaki, węże i ptaki, a także na padlinę. Szary Jay Zdjęcie: Cephas, cropped by nazwa naukowa: Perisoreus Canadensis Conservation status: Least Concern siwy jay jest jednym z mniejszych członków rodziny krukowatych Corvidae., Ma jasną twarz i klatkę piersiową, ciemnoszare skrzydła i, w zależności od podgatunku, całkowicie lub częściowo szarą głowę. siwy jay przeżywa długie, mroźne zimy tajgi, przechowując jedzenie jesienią. Pojedynczy siwy jay może ukryć jedzenie w tysiącach miejsc i jest w stanie zapamiętać, gdzie są nawet kilka miesięcy później., Wielka Sowa szara nazwa naukowa: Strix nebulosi stan ochrony: najmniejszy niepokój Wielka Sowa szara (Wielka Sowa szara w brytyjskim angielskim) jest jedną z największych sów na świecie pod względem długości, ale większość jej pozornej masy składa się z grubego upierzenia; kilka innych gatunków sowy sowy są cięższe. gatunek jest krepuskularny (aktywny o zmierzchu i świcie) i żywi się prawie całkowicie nornikami. Sowa Siwa występuje w tajgowych lasach zarówno Ameryki Północnej, jak i Eurazji., Rysie Euroazjatycki Rysiek Rodzaj: Rysiek kanadyjski Rysiek nazwa naukowa: Lynx Canadensis status ochrony: least concern Ryś euroazjatycki nazwa naukowa: Lynx lynx status ochrony: least concern rysie są dzikimi kotami z rodzaju Lynx. Istnieją cztery gatunki rysiów, z których dwa, Ryś Kanadyjski i ryś Euroazjatycki, są szczególnie związane z biomem tajgi., Ryś (inny członek rodzaju rysia) również można znaleźć w tajdze, ale występuje również w siedliskach umiarkowanych, a nawet pustynnych. rysie są zazwyczaj zwierzętami samotnymi. Polegają na ukryciu, aby złapać swoją zdobycz, która składa się głównie ze ssaków i ptaków. Ryś Euroazjatycki – największy z rysi – celuje w zwierzęta tak duże, jak jelenie, a nawet młode łosie. Ryś kanadyjski żeruje głównie na Zającu śnieżnym., możesz dowiedzieć się więcej o tym gatunku tutaj: fakty rysia eurazjatyckiego Łoś nazwa naukowa: Alces alces status ochrony: najmniejszej troski Łoś jest czasami nazywany łosiem w Europie. Jest to największy członek rodziny jeleni, z największymi bykami stojącymi 6,5 stopy. (2 m) na ramieniu i ważący do 700 kg (1543 lb.). od wiosny do późnej jesieni samce łosi są łatwo rozpoznawalne po rozmiarach i dużych porożach palmowych., (Poroża Palmate są szerokie i płaskie z krótkimi punktami.) Poroże wylewa się zimą i zaczyna odrastać wiosną. zarówno samiec, jak i samica łosia mają długą twarz, długie górne wargi i fałd skóry znany jako dewlap, który wisi pod brodą. łosie są roślinożercami żywiącymi się szeroką gamą roślin, w tym roślinami wodnymi. możesz dowiedzieć się więcej o tym gatunku tutaj: fakty łosi komary Rodzina: Culicidae komary są małymi muchami z rodziny Culicidae., Samice komarów zyskują składniki odżywcze, żywiąc się krwią innych zwierząt i mają specjalne części ustne do przekłuwania skóry i pobierania krwi. komary są powszechne w tajdze, czasami tworząc duże chmury owadów. Chociaż zimowy mróz zabija wszystkie dorosłe komary, ich jaja mogą przetrwać w zamarzniętej wodzie, gotowej do wylęgu na wiosnę, nornik północny Photo: Zbyszek Boratyński (resized by ActiveWild.,com) nazwa naukowa: Myodes rutilus status ochrony: least Concern norniki, w tym norniki Północne, stanowią ważną część łańcucha pokarmowego tajgi. Te małe gryzonie stanowią główną część diety zwierząt, takich jak sowy i kuny. nornik północny występuje zarówno w Ameryce Północnej, jak i Eurazji. Żyje w tajdze, występuje także w tundrze. nornice można odróżnić od myszy po krótszych, bardziej owłosionych ogonach i mniejszych uszach., Sosna Grosbeak Photo: Cephas nazwa naukowa: pinicola enucleator status ochrony: least concern groszek sosnowy to duży, pulchny zięb, który żyje w tajdze i regionach górskich. Upierzenie samców jest czerwone, podczas gdy samic szaro-zielone. Obie płcie mają czarne skrzydła z białymi pręgami i potężnymi, zakrzywionymi czarnymi lotkami., kosaciec sosnowy wykorzystuje swój silny dziób do jedzenia nasion, orzechów i wielu innych substancji roślinnych, a także owadów. Gatunek ten rozmnaża się w tajdze i migruje na południe w chłodniejsze dni, zwykle docierając aż do krawędzi tajgi. Kruk (pospolity) nazwa naukowa: Corvus corax status ochrony: najmniejszej troski KRUK jest największym członkiem rodziny krukowatych Corvidae i najszerszym. Ten duży czarny ptak występuje w całej Ameryce Północnej i Eurazji., Kruk pospolity kojarzy się na całe życie i często widywany jest w parach. Można go odróżnić od kruków po dużych rozmiarach, diamentowym ogonie i akrobatycznych walcach w powietrzu. Red Crossbill nazwa naukowa: Loxia curvirostra status ochrony: Least Concern Crossbills to płetwy z charakterystycznymi banknotami, które krzyżują się na końcach. Samce mają czerwonawe upierzenie, podczas gdy samice są oliwkowozielone / szare. Konary są specjalnie przystosowane do chwytania otwartych szyszek sosnowych, dzięki czemu język ptaka może sięgnąć i usunąć nasiona., krzyżówka czerwona przenosi się tam, gdzie pokarm jest najbardziej obfity. Występuje w tajdze i umiarkowanych lasach w Ameryce Północnej i Eurazji, gdzie jest znany jako krzyżówka pospolita. Lis Czerwony nazwa naukowa: Vulpes vulpes status ochrony: najmniejsze zagrożenie Lis czerwony jest szeroko rozpowszechnionym i niezwykle elastycznym członkiem rodziny psów Canidae. Jest w stanie zamieszkać obszary dzikiej przyrody, takie jak lasy tundry i tajgi, ale może również żyć obok człowieka i zamieszkuje wiele dużych miast., większy niż jakikolwiek inny Lis (tj. członek rodzaju Vulpes), Lis czerwony poluje na wiele małych ssaków i ptaków, a także je padlinę. Zwykle poluje samotnie, wykorzystując wzrok i doskonałe zmysły słuchu i węchu. łosoś Rodzaj: Salmo w rzekach tajgi występuje kilka gatunków łososia, w tym chum, chinook i różowy łosoś. łososie są rybami wędrownymi, które wylęgają się i rozwijają w rzekach Słodkowodnych przed dotarciem do oceanu., Po osiągnięciu dojrzałości płciowej wracają do wód słodkich (często do miejsca, w którym się rodziły) w celu rozmnażania. coroczny bieg łososia tarłowego jest ważnym źródłem pożywienia dla wielu tajgowych zwierząt, w szczególności niedźwiedzi. syberyjski jeleń piżmowy nazwa naukowa: Moschus moschiferus status ochrony: wrażliwy jeleń piżmowy należy do innej rodziny, Moschidae, do „prawdziwych” jeleni w rodzinie jeleniowatych., Ich nazwa pochodzi od gruczołu piżmowego, występującego tylko u samców, który wytwarza substancję zapachową. syberyjski jeleń piżmowy występuje w tajdze Wschodniej Rosji. Jest to mały gatunek, który polega na swojej dużej prędkości i zwinności, aby uciec przed drapieżnikami. gatunek jest intensywnie polowany na piżmo, a jego populacja maleje., Zając śnieżny nazwa naukowa: Lepus americanus stan ochrony: najmniejszy niepokój szosa śnieżna bierze swoją nazwę od swoich dużych tylnych stóp, które są przystosowane do zapobiegania zapadaniu się zająca w śnieg, który pokrywa tajgę przez większą część roku. Futrzane podeszwy stóp zająca zapewniają zarówno przyczepność, jak i izolację od zimna. od września brązowy płaszcz zająca śnieżki staje się biały dla kamuflażu przed śniegiem. Wiosną proces ten ulega odwróceniu., możesz dowiedzieć się więcej o tym gatunku tutaj: Snowshoe Hare fakty Tiger nazwa naukowa: Panthera tigris status ochrony: zagrożony możesz myśleć o tygrysie jako o stworzeniu lasów tropikalnych, ale gatunek jest występuje także w tajdze rosyjskiego Dalekiego Wschodu. Tutaj największy członek rodziny kotów Felidae poluje na wiele średnich i dużych zwierząt, w tym wapiti, łosie i kilka innych gatunków jeleni., Tygrys syberyjski był kiedyś uważany za osobny podgatunek tygrysa, ale ostatnie badania wykazały, że istnieją tylko dwa podgatunki. Obecnie Tygrys syberyjski jest umieszczany w tym samym podgatunku, Panthera tigris tigris, co Tygrys bengalski i wiele innych wcześniej odrębnych podgatunków., możesz dowiedzieć się więcej o tym gatunku tutaj: Tiger Facts Wapiti/Elk nazwa naukowa: Cervus Canadensis status ochrony: najmniejszej troski Wapiti są również znane jako łosie, szczególnie poza Ameryką Północną. Są drugim co do wielkości przedstawicielem rodziny jeleniowatych (jeleniowatych); tylko łosie są większe. nazwa gatunku w Ameryce Północnej oznacza „biały” lub „biały zad” w języku rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej. poroże samca wapiti osiąga długość do 1,2 m (3,9 ft.)., Samce można usłyszeć, jak krzyczą do siebie podczas corocznej rutyny. Żuraw krzykliwy nazwa naukowa: Grus Americana status ochrony: zagrożony Żuraw krzykliwy bierze swoją nazwę od głośnego wołania, które słychać kilka mil stąd. Gatunek osiąga wysokość ok., i jest najwyższym ptakiem Ameryki Północnej. gatunek ten był kiedyś intensywnie polowany, a w latach trzydziestych XX wieku pozostało mniej niż trzydzieści żurawi krzykliwych., Dzięki staraniom konserwatorskim w dziczy przebywa obecnie około 250 dojrzałych osobników, ale gatunek jest nadal zagrożony. Żuraw krzykliwy rozmnaża się w tajdze i zimą migruje do południowych Stanów Zjednoczonych. Wilk nazwa naukowa: Canis lupus status ochrony: najmniejsze zagrożenie jeden z najbardziej znanych zwierząt tajgi, wilk jest zwierzęciem przystosowującym się do życia, które występuje również w wielu innych siedliskach. wilk jest największym członkiem rodziny psów Canidae., Żyje w grupach zwanych watahami, które są prowadzone przez parę Alfa. Wilki wykorzystują pracę zespołową, aby ścigać i chwytać swoją ofiarę. Rosomak nazwa naukowa: Gulo gulo status ochrony: najmniejszy lęg Rosomak jest największym żyjącym na lądzie członkiem rodziny łasicowatych, Mustelidae (Wydra morska jest najcięższa, ale większość swojego życia spędza w morzu). Podobnie jak wiele tajgowych zwierząt, Rosomak występuje zarówno w Ameryce Północnej, jak i Eurazji., choć wolverine jest przede wszystkim padlinożercą, znany jest ze swojej siły i dzikości. Ten ssak wielkości psa może pokonać zwierzęta tak duże, jak Karibu. możesz dowiedzieć się więcej o tym gatunku tutaj: Rosomak fakty Żubr leśny nazwa naukowa: Żubr pospolity Bison athabascae status ochrony (Żubr Amerykański): Bliski zagrożenia Żubr Leśny jest większy niż Żubr dwóch podgatunków żubra amerykańskiego (drugim jest żubr równikowy). Amerykański Bizon znany jest również jako „buffalo”., Choć jest to najcięższe zwierzę Ameryki Północnej, Łoś – kolejne zwierzę tajgi – jest wyższy. podgatunek żubra leśnego występuje w Kanadzie i na Alasce. W latach pięćdziesiątych XX wieku populacja około 200 zwierząt wzrosła do około 11 000. największy wolnożyjący Bawół leśny żyje w Parku Narodowym Wood Buffalo w Albercie w Kanadzie. Park został utworzony w 1922 roku w celu ochrony podgatunku.,”fde5ddbcf6″> fakty Odkryj zwierzęta z innych siedlisk: lista zwierząt z lasów deszczowych ze zdjęciami & fakty lista zwierząt antarktycznych ze zdjęciami & fakty lista zwierząt antarktycznych ze zdjęciami & fakty lista zwierząt antarktycznych ze zdjęciami iv id australijska lista zwierząt ze zdjęciami &fakty Afrykańska lista zwierząt ze zdjęciami &fakty zostań ekspertem od zwierząt królestwo zwierząt: najlepszy przewodnik zwierzęta od A do Z
pojawiał się w heraldyce. W Europie jest z pewnością jednym z symboli lasu – jego królem. Jeleń szlachetny jest członkiem sporej, szeroko rozpowszechnionej rodziny ssaków – jeleniowatych (ervidae). Rodzina liczy sobie w tej chwili około 50 rozpoznanych gatunków, występujących licznie w Eurazji i obydwu Amerykach.
Jeleń kalamiański jest gatunkiem ssaka parzystokopytnego z rodziny jeleniowatych. Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje wyspy w grupie Calamian, na północ od wyspy Palawan (zachodnie Filipiny). Jego siedliskiem są porośnięte wysoką trawą podmokłe tereny w pobliżu rzek, mokradła, bagna i torfowiska. Na obszarze występowania jeleni kalamiańskich jedynym zagrożeniem jest człowiek. Na wyspach Calamian nie ma drapieżników, które mogłyby być naturalnym wrogiem jeleni. Do lat 70. XX w. jelenie kalamiańskie licznie występowały zwłaszcza na wyspach Busuanga i Culion. Później ich populacja zaczęła zmniejszać się gwałtownie z powodu przełowienia. Jedyny obszar, na którym te zwierzęta objęto ochroną utworzono na wyspie Calauit w 1976 roku. Gatunek jest objęty konwencją waszyngtońską CITES (załącznik I). W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii EN (endangered ? zagrożone wyginięciem). Podobnie jak jelonek bengalski, jeleń kalamiański nazywany jest również jeleniem świńskim (hog deer), ponieważ ? kiedy jest wystraszony ? biegnie kłusem z opuszczoną głową, przypominając wyglądem świnię. Długość ciała tego ssaka wynosi około 105?115 cm, wysokość w kłębie: około 60?75 cm, ogona: około 20 cm. Jeleń kalamiański waży około 36?50 kg. Ciało tego zwierzęcia jest krępe i jasnobrązowe. Suknia samców ciemnieje z wiekiem. Dorosłe samce mają poroże z trzema odgałęzieniami. Przeważnie bytują samotnie, rzadko tworzą małe stada. W ciągu dnia odpoczywają, a na miejsca żerowania wychodzą o zmierzchu i o świcie. Mogą żerować również w nocy, zwłaszcza jeśli są niepokojone. Ssaki te są przede wszystkim trawożerne, dietę uzupełniają liśćmi i leśnymi owocami. Dojrzałość płciową osiągają pomiędzy 8-12 miesiącem życia. Dane dotyczące czasu trwania ciąży są rozbieżne. Autorzy podają wartości od 180-240 dni. Młode rodzą się w kwietniu-maju, nie mają cętek. Jeleń kalamiański
Cechy charakterystyczne. dwie płetwy grzbietowe, czasami krawędziami połączone, pierwsza oparta na promieniach twardych. płetwy brzuszne osadzone pod piersiowymi. 1–2 promieni twardych w płetwie odbytowej. paszcza uzbrojona w drobne zęby rozłożone na szczękach, lemieszu i kościach podniebienia. zamknięty pęcherz pławny.
Sarna europejska (Capreolus capreolus) Sarna jest najmniejszym przedstawicielem rodziny jeleniowatych w Europie. Posiada wysmukłe i zgrabne ciało o charakterystycznym rdzawo-rudym ubarwieniu sierści oraz krótki ogonek. Sarny są roślinożercami popularnie spotykanymi w lasach całej europejska zamieszkuje praktycznie całą Europę za wyjątkiem Irlandii, Islandii, Korsyki, Sardynii, Sycylii, Cypru i mniejszych wysp śródziemnomorskich. Na przełomie XIX i XX wieku obszar występowania sarny ogromnie się zmniejszył z powodu wpływu człowieka. W Polsce sarna występuje na obszarze całego kraju, chociaż jej zagęszczenie nie jest jednakowe w różnych regionach kraju- najwyższe jest w zachodniej części Polski. Według inwentaryzacji łowieckiej, liczebność sarny w naszym kraju wynosi ponad 700 000 osobników. Sarny zamieszkują praktycznie wszystkie siedliska w ramach swojego areału geograficznego. W Europie występują we wszystkich typach lasów, obszarach pokrytych roślinnością krzewiastą, torfowiskach i bagnach. Sarna bytuje również w większości w większości siedlisk stworzonych przez człowieka, jak plantacje leśne, tereny polno- leśne itp. Sarna jest roślinożernym generalistą pokarmowym, a o składzie jej pokarmu w różnych środowiskach i sezonach decyduje istniejąca baza żerowa. Sarny posiadają szeroką gamę sposobów komunikacji międzyosobniczej. Podstawowe znaczenie mają sygnały zapachowe w formie substancji chemicznych wydzielanych przez gruczoły szczoteczkowate umiejscowione na zewnętrznej stronie tylnych nóg; gruczoły metatarsalne, a u samców przez gruczoł czołowy( wydzieliną tych gruczołów samce znakują granice swoich terytoriów). Istotną rolę odgrywają również sygnały wokalne, których wyróżnia się 5 głównych typów: pisk, sapanie, szczekanie, wrzask i dźwięki pochodzenia niewokalnego. Sarna jest najmniejszym przedstawicielem rodziny jeleniowatych w Europie- masa dorosłych osobników badana w 11 różnych populacjach wynosi 20-32 kg, samice są nieco mniejsze. Długość ciała dorosłych zwierząt wynosi 79-131 cm, wysokość w kłębie 56-89cm. Sarna jest zwierzęciem średniej wielkości o wysmukłym i zgrabnym ciele. Posiada wysokie i cienkie nogi, a na głowie samców znajduje się niewielkie poroże. Ubarwienie ciała sarny w lecie jest rdzawo- rude, spód ma jaśniejszy kolor. W okresie zimowym sierść jest ciemniejsza, szarobrunatna. Na zadzie, wokół odbytu, występuje okrągława biało- żółtawa plama ( o średnicy ok. 15 cm, wyraźnie zaznaczona zimą, a słabiej widoczna latem. Sarny wykazują dość złożony system organizacji przestrzennej i socjalnej populacji. W lecie zwierzęta bytują albo pojedynczo, albo w grupach rodzinnych (samice z potomstwem). Natomiast w zimie prawie wszystkie znajdują się w grupach rodzinnych, które to ugrupowania stanowią postawę struktury socjalnej populacji. Okres rui przypada na drugą połowę lipca i pierwszą połowę sierpnia, co różni sarnę od innych gatunków jeleniowatych. Sarna różni się pod względem cyklu reprodukcyjnego od innych jeleniowatych, gdyż występuje u niej zjawisko ciąży przedłużonej: implantacja zarodka i jego dalszy rozwój następuje dopiero po 4-5 miesiącach, zwykle w styczniu. Samica rodzi najczęściej 2 młode, rzadziej 1 lub 3, a zupełnie wyjątkowo 4, najczęściej od połowy maja do połowy czerwca. Matka karmi młode mlekiem do wczesnej jesieni, czasami aż do grudnia, kiedy to młode koźlęta są już w pełni odchowane. Sarny padają łupem przede wszystkim rysi i wilków. W mniejszym stopniu narażone są na drapieżnictwo lisów, które przede wszystkim zabijają koźlęta. Głównymi czynnikami śmiertelności saren jest działalność człowieka, poprzez polowania, kolizje na szlakach komunikacyjnych czy mechanizację prac polowych. Sarny potrafią biec z szybkością 40km/h( a długość pojedynczych skoków przekracza nawet 6 metrów), przeskakują przeszkody o wysokości 1,5 metra, dobrze i wytrwale pływają. Bibliografia1) Okarma H., Tomek A. 2008 Łowiectwo. Wydawnictwo Edukacyjno- Naukowe H2O, Kraków: 231-235. 2) Amann G.: Ssaki i zwierzęta zmiennocieplne. Wyd. MULTICO, Warszawa 1994 3) Serafiński W., Wielgus – Serafińska E. : Ssaki. Wyd. PWN, Warszawa 1988 Autor opisu: Katarzyna Zwirska
Words Of Wonders Guru Odpowiedzi » Szwajcaria Lodowiec Rodanu » Poziom 1712 » Ryba z rodziny karpiowatych Prosta, ale wciągająca gra Words Of Wonders Guru to rodzaj gry, w której wszyscy prędzej czy później potrzebują dodatkowej pomocy, ponieważ w miarę przechodzenia prostych poziomów nowe stają się coraz trudniejsze.
Poniżej zobaczysz 22 zwierzaki, o których istnieniu nie każdy wie. Większość jest naprawdę dziwna, ale jak widać natura skrywa jeszcze wiele tajemnic! 22 zwierzaki, o których istnieniu nie każdy wie: #1 Puklerzniczek karłowaty Jest to gatunek ssaka łożyskowego z rodziny pancernikowatych. Osiąga wagę do 100 g oraz występuje na równinnym obszarze Argentyny. Znajduje się na czerwonej liście gatunków zagrożonych wyginięciem. #2 Palczak madagaskarski Gatunek małpiatki. Palczak madagaskarski jest największym naczelnym prowadzącym nocny tryb życia. Występuje jedynie na wschodnim i północno-zachodnim wybrzeżu Madagaskaru. #3 Pampasowiec grzywiasty Drapieżny ssak z rodziny psowatych. Występuje w południowej Brazylii, Paragwaju, Boliwii oraz na niewielkich obszarach Argentyny. #4 Jelonek czubaty Ssak parzystokopytny z rodziny jeleniowatych. Jest bliski zagrożeniu wyginięciem. Występuje w górskich lasach Chin oraz Birmy. #5 Grimpoteuthis Rodzaj ośmiornicy występujący na głębokości 400–4800 m Przedstawiciele przebywają zwykle bezpośrednio nad dnem oceanicznym lub bardzo blisko niego. #6 Mara patagońska Gatunek gryzonia osiągający wagę do 11 kg. Występuje na stepach południowej części Ameryki Południowej. Te zwierzaki łączą się w pary na całe życie, a ich młode już 2 godziny po porodzie potrafią się samodzielnie poruszać. #7 Golec piaskowy Gatunek gryzonia żyjący na pustynnych obszarach Afryki Wschodniej. Te zwierzaki budują rozległe podziemne kolonie i prawie nigdy nie wychodzą na powierzchnię. Posiadają potężne siekacze. #8 Oreczka krótkogłowa Ssak z rodziny delfinowatych osiągający długość do 2 metrów. Występuje w przybrzeżnych wodach Azji Południowo-Wschodniej oraz Oceanii. #9 Gerenuk długoszyi Gatunek antylopy zamieszkujący wschodnią Afrykę. #10 Diugoń przybrzeżny Ssak morski osiągający wagę do 400 kg. Ten gatunek jest zagrożony owadożerny występujący w Ameryce Północnej. Prowadzi podziemny tryb życia. #11 Babirussy Ssaki parzystokopytne z rodziny świniowatych. Są to płochliwe zwierzęta o nocnym trybie życia. #12 Minogokształtne Występują zarówno w wodach słonych, jak i słodkich. #13 Fossa madagaskarska Ssak drapieżny występujący na Madagaskarze. Jedyna para foss w Polsce mieszkała od marca 2009 we wrocławskim zoo. W styczniu 2010 samica pogryzła samca, który padł. #14 Gwiazdonos amerykański Ssak owadożerny występujący w Ameryce Północnej. Prowadzi podziemny tryb życia. #15 Lotokot malajski Ssak łożyskowy osiągający wagę do 2 kg. Te zwierzaki są roślinożerne oraz prowadzą nadrzewny i nocny tryb życia. #16 Dujker zebrowaty Ssak parzystokopytny zagrożony wyginięciem. #17 Kiwa hirsuta Występuje w okolicach Wyspy Wielkanocnej na głębokości ok. 2200 metrów. #18 Ozdobnik lirogłowy Gatunek ptaka z rodziny cudowronek. #19 Psychrolutes marcidus Gatunek ryby zamieszkujący głębokie wody u wybrzeży Australii i Tasmanii. Te zwierzaki rzadko są widywane przez ludzi. #20 Wielki żółw Cantora Gatunek żółwia, który rośnie przez całe życie. #21 Gobi jerboa Gryzoń występujący w Chinach i Mongolii. #22 Japoński krab pacyficzny Gatunek kraba oraz największy stawonóg na świecie. Rozpiętość jego odnóży osiąga nawet do 4 metrów. Występuje na dnie Oceanu Spokojnego i waży do 20 kg. Wiosną wychodzą na brzeg, aby założyć jaja. Podczas tej pory roku często można spotkać je na japońskich plażach.
. 48 499 324 370 201 44 40 317
ryba z rodziny jeleniowatych
